Büyük bir boşlukta seferdeyiz, belirsizliğin içinde dolaşıyoruz, bir
uçtan bir uca sürükleniyoruz. Kendimizi bir yere iliştirip sabitlemek
istediğimizde sallanıp uzaklaşıyor, peşine düştüğümüzde de tutamıyoruz,
önümüzden kayarak geçiyor ve sonsuzda kayboluyor. Hiçbir şey kalmıyor
bize. Doğanın gereği bu; ama bizim istediğimiz değil; sağlam bir zemin
ve üzerine sonsuza uzanacak bir kule dikeceğimiz, tam anlamıyla
güvenilir bir temel bulmak için yanıp tutuşuyoruz. Ama bütün zemin
çatlıyor ve toprakta bir uçurum açılıyor.
Pascal
