Bir an için dalıp gitmişim, kendime geldim.

Ama kaldır gözlerini, bileyim, bakışlarında eski günlerden gölgeler kaldı mı, ufuktaki donuk bir bulut gibi, elinden elinden tüm yağmuru alınmış.

Bir an için sabret, dalıp gitmişsem.

Güller dalında gonca henüz; daha öğrenmediler ki biz bu yaz hep ihmal ediyoruz çiçek toplamayı.

Sabah yıldızı ürperten bir sükût ile sabit, ve erken saatlerdeki gün ışığı, pencereni taçlandıran sarmaşığın yüzeylerinde tutunmuş, tıpkı eski günlerdeki gibi.

O günler geride kaldı, dalıp gitmişim bir an.

Hatırlamıyorum, yüreğimi apaçık ettiğim bir an sen başka tarafa bakarak beni utandırmış mıydın hiç.

Bir tek, titreyen dudağında sürgün edilmiş sözcükleri hatırlıyorum; kara gözlerinde, gün batarken yuvasını arayan bir kuşun kanatları gibi, kayıp geçen gölgelerini hatırlıyorum tutkunun.

Unutmuşum senin hatırlamadığını... Şimdi kendime geliyorum.

Rabindranath Tagore