Bir İtalyan Masalı:

Çocuk her sabah uyandığında yanıbaşında annesinin koyduğu bir bardak sütü içermiş. Fakat bir gün, bir fare bu sütü içmiş ve çocuk uyandığında başucunda sütü göremeyince başlamış ağlamaya. Ardından annesi de ağlamaya başlamış.

Sütü içen fare onları böyle ağlarken gördüğü için çok üzülmüş, fakat biliyormuş ki onların bu haline üzülmek onları mutlu etmek için yeterli değil. Derhal süt bulması gerektiğine karar vermiş. Keçiye gitmiş. Keçi fareye, “Sana bu sütü veririm ancak karşılığında bana ot getirmen gerek” demiş. Fare bunun üzerine ovaya gitmiş, çünkü ot oradadır. Fakat bir bakmış ki ova susuzluktan kırılmış, tek bir ot bile bulamamış. Dosdoğru çeşmeye gitmiş ancak bir bakmış ki savaşlar gibi felaketler yüzünden çeşme de yıkılmış. Derhal çeşmeyi tamir ettirmek için bir yapı kalfası aramaya başlamış ve bulmuş. Yapı kalfası, “Çeşmeyi tamir ederim fakat bunun için bana taş getirmen lazım” demiş. Taş dağdadır. Fare dağa gitmiş ve dağdan taş istemiş. Dağ durumunun çok kötü olduğunu, hiç toprağı ve ağacı kalmadığını, bu yüzden ona taş veremeyeceğiniz söylemiş. Fare yılmamış ve dağla pazarlığa girişmiş. “Eğer sen bana taşı verirsen çocuk büyüdüğünde sana bakar” demiş. Dağ razı omuş.

Fare dağdan taşı almış, yapı kalfasına getirmiş, yapı kalfası bu taşla çeşmeyi tamir etmiş ve fare çeşmeden getirdiği suyla ovayı sulamış. Sulanan ovada yetişen otları almış keçiye getirmiş ve keçi otu yedikten sonra süt vermeye başlamış. Fare bu sütü götürüp çocuğa vermiş. Çocuk bu sütü içe içe büyümüş ve gitmiş dağa ağaç dikmiş, bakmış, toprağı düzeltmiş, kötülüklerle savaşmış ve düzeni değiştirmiş.


Antonio Gramsci, Hapishane Mektupları